One small step
Als ik ’s morgens aankom op ‘onze’ school kan ik mijn buddy Brian eerst niet vinden. Na wat rondvragen vind ik hem bij de deur van het grootste klaslokaal op de campus. Hij wenkt mij en terwijl ik naar hem toe loop zie ik de meterslange rij van leerlingen voor de ingang staan, klaar om hun mid-term-exams te gaan maken. Brians taak is om te surveilleren bij deze toets en dus is dat ook de mijne.
Het blijkt een tussenexamen ‘Physics’ te zijn van 2 uur.
Ik heb geen tijd om hier verder bij stil te staan, want de studenten moeten hun opgaves uitgereikt krijgen. De losse blaadjes liggen op stapels en Brian en ik geven hen de laatste 2 pagina’s. De leerlingen vullen de zaal, keurig van achter naar voor, rij voor rij.
Sommigen worden aangesproken op ‘foutjes’ in hun kleding. ‘Tuck your shirt in’ zegt Brian streng.
Als de laatste student zijn toets heeft gekregen draai ik me om; ruim 200 leerlingen in volledig uniform, met soms stropdassen en truien, hebben de kleine schoolbankjes gevuld. Hoewel de ventilatoren hun rondjes draaien is het tropisch warm in de zaal. De deuren staan wijd open, maar in dit klimaat wordt de temperatuur daar niet lager van. Toch heeft geen enkele leerling water bij zich valt mij op.
Nadat we iedereen hebben voorzien van de missende pagina’s krijg ik de taak om met de nietmachine alle tafeltjes langs te lopen om de pagina’s te bundelen. Soms is het lastig om tussen de dicht op elkaar geplaatste tafeltjes te lopen. Deze leerlingen zijn 16 en 17 jaar en hun benen passen soms niet onder de bankjes. Het is voor mij een soort hindernisbaan en doolhof ineen.
Er wordt hard gewerkt, er worden geen vragen gesteld. Sterker nog, het is doodstil in de ruimte, 2 uur lang. Doordat de deuren allemaal open staan dwarrelen er veel geluiden de zaal in.
Ik voel een diep respect voor deze studenten die onder deze lastige omstandigheden zo geconcentreerd kunnen werken, ongelofelijk.
Na 2 uur worden alle 217 toetsen ingenomen en mogen de leerlingen eindelijk de zaal verlaten. Ik vraag de laatste jongen of het goed is gegaan en hij lacht zijn prachtige lach. ‘Yes of course’ zegt hij en rekt zijn stramme benen.
Dit tussenexamen zit erop. Hopelijk gaan al deze leerlingen door naar het volgende leerjaar en maken ze uiteindelijk hun school af. Want alleen met een opleiding zijn er kansen weggelegd voor jongeren en deze studenten hebben vandaag een flinke stap gezet, op weg naar een mooie toekomst in Oeganda.
- Ellen
28 februari workshop feedback
Vandaag geven we de laatste workshop van de docenten. Het onderwerp feedback verwerken Ricardo, Mehran en Simone op een activerende manier in de workshop.
In groepjes van 3, bestaande uit de Nederlandse en Oegandese buddy’s, gaat men aan de slag met dit enerverende en belangrijke onderwerp.
Ricardo opent de workshop en heet iedereen welkom. Vervolgens begint Simone met een positieve opening: ”Geef een compliment aan elkaar in je groepje.” Iedereen ontvangt 2 complimenten van elkaar. Dit valt meteen in goede aarde. Het is fijn om een compliment te ontvangen.
Bij de volgende opdracht krijgt iedereen de tijd om een definitie op te schrijven van een goede feedback. Vervolgens worden de uitkomsten binnen de groep gedeeld en samen wordt geprobeerd een goede definitie neer te zetten. Ter afsluiting van dit onderdeel geven wij de definitie van feedback volgens de methode van Hattie. Daaropvolgend geeft Ricardo een stukje theorie. “De structuur en wijze van het geven van feedback (Hatttie)” wordt gedeeld met de groep. Om het geheel te verduidelijken spelen Mehran en Simone tweemaal een rollenspel. De eerste ronde zoals het niet hoort. De groep geeft vervolgens tips wat eventueel beter kan. Tijdens de tweede ronde worden deze tips toegepast en ontstaat er een correcte wijze van feedback geven.
Het laatste onderdeel van de workshop bestaat uit het zelf oefenen van het geven en ontvangen van feedback. Dit was een goede oefening en afsluiting van de workshop. Als casus worden de drie workshops gebruikt die door de senioren zijn gegeven.
Team feedback sluit de workshop af met de vraag of ze dit graag willen gaan toepassen en of het doel voor hen bereikt is. Onze Oegandese collega’s willen het graag toepassen op de werkvloer en zien er ook de meerwaarde van in. De eerste afspraak van twee collega’s onderling is meteen een feit. De directeur van de school is ook enthousiast en neemt het zeker mee voor een goede begeleiding van zijn collega’s.
- Simone, Ricardo, Mehran
Reacties (2)